Największa z trzech prowincji w rzadko używanym podziale kraju na wybrzeże, góry oraz dżunglę. Region Selva obejmuje wschodnią część kraju, porośniętą w całości dżunglą amazońską. Dwa największe miasta w tym regionie – Iquitos i Pucallpa są oddalone od siebie o ponad 500 km. Pomimo, że Iquitos liczy sobie prawie 400 tys. mieszkańców oraz jest ważnym ośrodkiem przemysłowym nie posiada żadnego połączenia drogowego ani kolejowego z innymi miastami Peru (poza wąską dróżką prowadzącą do Rezerwatu Przyrody Pacaya-Samiria). Ciekawostką jest także to, że w miasto to jest wolne od podatków, a także wyłączone spod jurysdykcji władz Peru. Poza tymi dwoma ośrodkami miejskimi Region Selva jest słabo zaludniony – znajdują się tu głównie niewielkie osady indiańskie.
Krajobraz regionu zdominowany jest przez Amazonię, leżącą na obszarze 9 państw. W Peru znajduje się 13 % dżungli (drugie miejsce po Brazylii, w której znajduje się aż 60%). Te wilgotne lasy tropikalne odznaczają się niezwykle bogatą fauną i florą, najbardziej różnorodną na świecie. Teren ten pozostaje nadal jednym z najbardziej dzikich i niedostępnych obszarów na Ziemii - do dziś niesklasyfikowano wszystkich zamieszkujących tam gatunków zwierząt i roślin, ani nie odkryto wszystkich plemion, zamieszkujących puszczę. To właśnie w Andach Peruwiańskich odkryto źródła tej najdłuższej rzeki świata (7040 m..p.m.).
Historia
Największym ośrodkiem regionu jest Iquitos, które zostało założone przez jezuitów w XVIII wieku. Obecnie jest to świetna baza wypadowa dla turystów zmierzających na eksplorację puszczy. W samym mieście znajduje się również uniwersytet, a także tzw Żelazny Dom, zaprojektowany przez Gustawa Eiffela.
Sport i rekreacja
Dorzecze Amazonki to idealne miejsce do wypraw kajakowych i rejsów.
Popularna jest również turystyka wędkarska i łowienie egzotycznych ryb (np. piranii).
W lokalnym biurze podróży można wykupić wyprawy do dżungli z przewodnikiem.
Informacje praktyczne
Waluta – sol peruwiański.
Wizy –. Obywatele krajów europejskich nie potrzebują wizy jeśli pobyt turystyczny nie przekracza 90 dni. Paszport musi być ważny jeszcze co najmniej 6 miesięcy od planowanej daty powrotu.
Czas – GMT minus 5 godzin.
Język urzędowy – hiszpański.
Ubiór - niewskazane jest noszenie skąpych ubrań w dużych skupiskach miejskich, zwłaszcza podczas zwiedzania świątyń i miejsc kultu.
Elektryczność – 220/240 V.
Na północy kraju w Loreto, Ucayali i Amazonas istnieje ryzyko zarażenia malaria i dengą.
Planując wyprawę w wyższe partie gór należy pamiętać, że istnieje ryzyko choroby wysokościowej.
Tereny przy granicy z Ekwadorem i Kolumbią mogą być zamykane. Istnieje tam zagrożenie życia z powodu handlu narkotykami i obecności mafii i karteli.
Wycieczki do Peru planować można w różnych okresach, w zależności od interesującego nas regionu.
Altiplano – wyżynę położoną na południu kraju – najlepiej odwiedzić zimą (maj - połowa września). Przez cały rok, rankami oraz popołudniami, notuje się tam przyjemne temperatury. Ciepłe ubrania przydadzą się jednak z powodu wiatru. Opady śniegu bądź deszczu w zimie są rzadkością. Od października do marca występuje bardzo zimna mżawka. W okolicach Machu Picchu jest znacznie cieplej niż w Cuzco. W tym rejonie, jak i na całym wschodnim stoku Andów, opady są spore.
Plażowanie nad Pacyfikiem urządzać można przez cały rok, jednak między lipcem a wrześniem temperatury powietrza i wody są niższe (18-19 ºC).
Wybrzeże środkowe i południowe jest praktycznie bezdeszczowe, jednak od końca maja do początku października na wysokości do 800 m. n.p.m. i na andyjskich stokach występuje zjawisko garua – wilgotnej mżawki i mgły. Powyżej tej granicy słońca jest znacznie więcej. W górskiej Arequipie powietrze jest suche, a temperatury przyjemne (22-23 ºC).
Puszcza amazońska to region burzowy. Najlepszy okres na podróż to lipiec i sierpień, kiedy temperatury są niższe i pada mniej.